"It is thus not lack of cleanliness or health that causes abjection but what disturbs identity, system, order. What does not respect borders, positions, rules. The in-between, the ambiguous, the composite."

- Julia Kristeva, Powers of Horror

LC Queisser is pleased to present a solo exhibition by Frankfurt based artist Hanna-Maria Hammari.

A series of sculptures, placed across the floor and hung on the wall, appear to be metallic animal trap shapes, formed to bodily curves. It’s unclear if these armatures are designed to protect, or harm, the body that wears them, and even unclear if they are meant to be worn at all. Drawn in by the functional ambiguity, by a desire to figure them out, the material reveals itself not as metal, but as ceramic glazed to look like steel. Upon first glance, the series proposes an image of itself, as a specific material for a specific purpose. But the more time one spends with it, the more the work reveals its own image as artifice. We are left with the material, its texture and color, and with the tensions of the forms, the sense that the trap is waiting to snap.

lie in wait works with the tension and shame that comes with the apprehension of what one’s body will produce. The exhibition looks at gestation, in pregnancy, and in the development of artworks, as a site of image production and projection, a site of imagining, often with a sense of terror, what one’s labors will bring. Resisting simplistic popular imagery of gestation as full of hope and bliss, Hammari focuses on the discomfort that comes with approaching the edge of one’s body as it produces another. Eliciting a sense of abjection and instability, the sculptures use material to represent this psychic tension, tight latex popping, a curved and drooping piece of wood.

In facing expectations around what and how we produce, resistance can be empowering. In examining the discomfort of this edge, Hammari looks at how the articulation of unease can be a way of bringing something important into focus.

Hanna-Maria Hammari (*1986, Tornio, FI) studied as master-class student with Prof. Tobias Rehberger at Frankfurt Art Academy Städelschule from 2011 to 2017. In 2016 she spent a semester abroad at the Cooper Union in New York, US. Her work has been included in recent exhibitions at Frankfurter Kunstverein (2019); Deborah Schamoni, Munich (2019); Staatliche Kunsthalle Baden-Baden (2019); Gillmeier Rech, Berlin (2018); Museum für Moderne Kunst, Frankfurt (2017)

“ამგვარად, გადაგვარებას იწვევს არა სისუფთავის ან ჰიგიენის ნაკლებობა, არამედ ის, რაც არღვევს იდენტობას, სისტემას, წესრიგს. ის, რაც პატივს არ სცემს საზღვრებს, პოზიციებს და წესებს. ის, რაც შუალედური, ორაზროვანი და არაერთგვაროვანია.” ჯულია კრისტევა, “საშინელების ძალა”

LC Queisser სიხარულით წარმოგიდგენთ ფრანკფურტში მცხოვრები ხელოვანის, ჰანა-მარია ჰამარის სოლო გამოფენას.

იატაკსა და კედელზე განთავსებული სკულპტურები სხეულის მოყვანილობის მეტალის ხაფანგებს მოგვაგონებს. გაუგებარია მოწყობილობები სხეულს უნდა იცავდეს თუ აზიანებდეს, ან საერთოდაც არის თუ არა სხეულის ადგილი მათში. სანამ ფუნქციური ორაზროვნების ამოხსნას ცდილობ, აღმოაჩენ, რომ მასალა მეტალი კი არა, მეტალს მიმსგავსებული პრიალა კერამიკაა. ერთი შეხედვით, ექსპონატები კონკრეტული მიზნისთვისაა შექმნილი, თუმცა, რაც უფრო დიდხანს უყურებ მათ, მით უფრო მეტი ხრიკის შემჩნევას იწყებ. საბოლოოდ, ხელთ გრჩება ნამუშევრების მასალა, ფერი და ტექსტურა და ფორმებით გამოწვეული დაძაბულობის შეგრძნება, თითქოს ხაფანგი სადაცაა დაიტკაცუნებს.

“მოლოდინში” იმ დაძაბულობასა და სირცხვილს გადმოსცემს, რაც ჩვენს სხეულისმიერ წინათგრძნობას ახლავს. გამოფენა გესტაციაზეა, ორსულობაში იქნება თუ ნამუშევრების წარმოდგენის, შემუშავების პროცესში, და შიშზე, თუ რას მოიტანს მშობიარობა, ან შექმნა. ჰამარი ემიჯნება გესტაციის გავრცელებულ, იმედითა და ბედნიერებით სავსე, სიმპლისტურ ხედვას და კონცენტრირდება იმ დისკომფორტზე, რომელიც ერთი სხეულის მიერ მეორეს წარმოებასთანაა დაკავშირებული. გადაგვარებისა და არასტაბილურობის განცდის გაჩენით, სკულპტურები ფსიქიკურ დაძაბულობას გამოხატავენ - მომდგარი ლატექსის ტკაცანი, შუშაზე გადაჭიმული გეტრები, გამობურცული, მომჩვარული ხის მასალა.

რა შევქმნათ და როგორ - ამასთან დაკავშირებული მოლოდინების წინააღმდეგ წასვლა ძალის მომცემია. უკიდურესი მდგომარეობის დისკომფორტის შესწავლით, ჰამარი გვიჩვენებს, თუ როგორ შეიძლება უხერხულობის განცდის არტიკულაციით რაღაც მნიშვნელოვანი წარმოვაჩინოთ.

ჰანა-მარია ჰამარი (1986, ტორნიო, ფინეთი) 2011-2017 წლებში პროფესორ ტობიას რებერგერის მაგისტრანტი იყო ფრანკფურტის სამხატვრო აკადემია Städelschule-ში. 2016-ში მან ერთი სემესტრი ნიუ იორკში, Cooper Union-ში გაატარა. მისი ნამუშევრები შეტანილია გამოფენებში Frankfurter Kunstverein (2019); Deborah Schamoni, Munich (2019); Staatliche Kunsthalle Baden-Baden (2019); Gillmeier Rech, Berlin (2018); Museum für Moderne Kunst, Frankfurt (2017